Geplaatst op Geef een reactie

Zo zijn onze manieren

zo zijn onze manieren

Zo zijn onze manieren, zo doen we dat hier. Als je erbij wilt horen houd je je daar maar beter aan. En als je het niet goed doet ben je af.

zo zijn onze manierenZo zijn onze manieren. Je aan de manieren houden wordt in de meest culturen als erg belangrijk gezien. Een uitdrukking als ”iemand mores leren” getuigt daarvan. Het heeft een beetje een grimmige ondertoon, iets van afstraffen voor onjuist gedrag. Mores betekent ”gebruiken” (meervoud van mos = gebruik). Iemand die zich niet volgens de mores gedraagt, verdient een stevige les. Veel gebruiken hebben een goede reden, andere zijn puur traditie met een vergeten of achterhaalde reden. Maar ook van onzinnige gebruiken, zoals in het bovenstaande liedje, wordt verwacht dat ieder lid van de groep ze toepast. Welke idiote beweging de voorzanger ook bedenkt en tot gebruik verheft, de deelnemers van het spel moeten ze exact nadoen. Het is een kinderspel om kinderen in de samenleving te initiëren en ze te leren dat gebruiken zonder vraag of bedenking worden gevolgd. Zo zijn onze manieren, zo doen we dat hier. Als je erbij wilt horen houd je je daar maar beter aan. En als je het niet goed doet ben je af.

Aan dit liedje en de uitleg moest ik ineens denken bij de zoveelste keer dat werd gezegd dat ”dit de manier is die voor borstvoeding geldt”. Het ging dan weer eens over het aantal en het volume van de voedingen die per fles worden gegeven. Ik ga niet weer het verhaal vertellen over maaginhoud en fysiologie van de spijsvertering, dat deed ik al vaak genoeg, bijvoorbeeld hier . Waar het mij om gaat is het misverstand dat de mores voor kinderen die borstvoeding of kunstvoeding of flesvoeding krijgen verschillend zijn. Dat zijn ze namelijk niet. De normvoeding voor mensenkinderen in de eerste levensmaanden is borstvoeding, direct aan de borst. Zoals elke zoogdiersoort gaat dat op een bepaalde manier en ook zoals bij elke zoogdiersoort is die manier voor een flink deel afgestemd op de spijsvertering en de soort zorg die het kind nodig heeft. Die spijsvertering, de behoefte aan voedsel en de manieren van zorgen zijn vastgelegd in ons bouwplan. Dat is geen kwestie van gebruik of hoe ieder individu dat aardig vindt of hoe iedere cultuur dat in elkaar denkt te moeten knutselen.

Nee, dat ligt voor het grootste deel gewoon vast. Het kan wel anders, tot op zekere hoogte, en dat zal, ook tot op zekere hoogte, ook meestal best wel werken, maar het is niet optimaal en kan serieuze consequenties hebben op de gezondheid en ontwikkeling op korte en lange termijn. Het is wat betreft sterk gelijkend op allerlei andere lichaamsfuncties. Stel dat we iets uitvinden om onze ademhaling te veranderen, zodat we maar elk kwartier een heel diepe ademhaling hoeven te doen. Dat zou zeer beslist voor sommige mensen erg aantrekkelijk zijn, bijvoorbeeld voor parelduikers of zangers die een hele aria willen kunnen zingen zonder adem te halen. Maar voor het gros van de mensen zou het toch te veel vergen van een normaal stel longen en mogelijk zouden er ongewenste consequenties zijn voor de zuurstoftoevoer naar de cellen. Nu, als volwassen mensen daarvoor zouden kiezen, be my guest. Maar als mensen er nu een gebruik van zouden maken om kinderen vanaf de geboorte te dwingen zo te ademen, daar zouden we allemaal toch wel even de wenkbrauwen bij fronsen. We zouden het niet helemaal eens zijn met stellingen als ”het is de eigen keuze van de moeder hoe ze haar kind laat ademen; ze is een even goede moeder, wat ze ook kiest; ze wil toch alleen maar het beste voor haar kind”.

Terug naar die manieren van voeden die zouden gelden voor borstvoeding of voor kunstvoeding. Het verhaal gaat dat de kunstvoeding manier inhoudt dat een kind een klein aantal voedingen van een vastgesteld, relatief groot volume moeten drinken. De frequentie loopt snel terug en het volume gelijk daarmee op. Dit staat lijnrecht, zelfs diagonaal tegenover de manier waarop het voeden in onze blauwdruk is vastgelegd, de manier waarvan wordt gezegd dat het de borstvoeding manier is. Hierbij begint het met zeer frequente laag volume voedingen en daar gaat het ook mee verder. De frequentie daalt uiteindelijk wel wat en het volume stijgt ook wel wat, maar de hele eerste zes maanden blijft een minimum van tien voedingen per etmaal (dus ook zeker eentje in de nacht) met een maximaal volume van rond de 100ml (nou, vooruit een enkele keer 120-130 kan ook), maar het komt nooit, zelfs na een jaar niet in de buurt van de vier keer 220-240ml die ”de kunstvoeding manier” heet te zijn.

Punt is: ook als wij denken dat het een goed idee is om een kind verknutselde melk van een ander dier te geven via een fles, dan wil dat ten eerste nog niet zeggen dát dat een goed idee is en ten tweede betekent het al helemaal niet dat de fysiologie van de spijsvertering van het kind verandert. Om nog maar niet te spreken van de andere behoeften die de baby voldoet bij het veelvuldig aan de borst drinken. Die spijsvertering- en andere behoeften van een kind blijven hetzelfde wat wij verder ook veranderen. Dus áls we al iets willen veranderen, zoals de soort melk en/of de toedieningsvorm, dan kunnen we dat maar het beste zoveel mogelijk laten lijken op het oorspronkelijke plan.  Dat is voor de baby gewoon beter, makkelijker en effectiever.

Een ander punt van het op deze manier maken van een onderscheid tussen moeder en poeder is dat het borstvoeding moeilijker laat lijken, ingewikkelder. En dat is slecht voor borstvoeding. Borstvoeding is voor veel moeders al moeilijk genoeg zonder dat je het doet voorkomen dat je ook nog allerlei speciale dingen moet doen om het voor elkaar te krijgen. De enige die daar baat bij hebben (het moeilijker maken van borstvoeding) zijn zij die meer verdienen naarmate minder kinderen borstvoeding krijgen. Zij werken daar dan ook flink aan mee.

Wat een betere weg zou zijn, zou het normaliseren van de normale manier van voeden en verzorgen van mensenkinderen zijn. Dan zouden ouders die voor een andere soort voeding of voedingstoediening kiezen voorlichting moeten krijgen hoe ze die andere manier zo veel mogelijk gelijkend op het origineel konden maken. Alle moeders willen toch gewoon het beste voor kind? Ik ben er helemaal voor dat moeders zelf kiezen wat ze doen en hoe ze hun kind voeden en verzorgen. Mits ze dat doen op basis van brede, volledige en juiste informatie en mits ze dat doen op manieren die zo dicht mogelijk bij de biologische norm komen. Dus niet de kunstvoedingsmanier en ook niet de borstvoedingsmanier, maar de mensenkinderenmanier. Zo veel mogelijk lichamelijk contact tussen baby en ouder tijdens en rondom de voedingen, kleine voedingen die in overeenstemming zijn met de werkelijk maagcapaciteit voor normaal functioneren en frequent genoeg voeden om met die kleine beetjes toch het dagtotaal te halen.

Meer lezen over dit onderwerp:

Anders en ook hetzelfde

Begeleiding bij borst en fles gelijk

En als bonus The ministry of funny walks van Monty Python

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.