Geplaatst op 3 Reacties

Te kijk gezet

Te kijk gezet. Wie zet wie te kijk en wie zet zichzelf te kijk. Kwestie van perspectief wie te kijk gezet wordt. Wie het probleem heeft mag het houden.

Borstvoedingfoto’s zijn er te kust en te keur ten aanschouwen van de hele wereld via de sociale media. Veel reacties zijn afkeurend en komen erop neer dat men vindt dat de gefotografeerde vrouw zichzelf (en haar kind) te kijk zet. Jezelf te kijk zetten wordt als negatief beschouwd, tenzij je het beroepsmatig doet, als fotomodel of acteur. Maar zelfs actrices en fotomodellen die foto’s van henzelf terwijl ze borstvoeding geven openbaar maken (of ze die foto’s nu zelf maakten of dat ze door professionele fotografen werden gemaakt) worden bekritiseerd en vallen onder het negatieve jezelf te kijk zetten. Mensen vinden het maar raar om borstvoeding te zien, vooral als het kind niet meer pasgeboren is of als het niet in de beslotenheid van de eigen slaapkamer is. Het wordt vergeleken met openbare seks of zelfs met openbaar je behoefte doen. Nu is dat al een heel vreemde vergelijking, want moedermelk is geen afvalproduct waar je lichaam zich van ontdoet, zoals met urineren en defeceren, maar een voedende en beschermende stof voor een kind. Daarover schreef ik eerder, bijvoorbeeld in Secreet.

Maar wie zet zichzelf nu eigenlijk te kijk? De moeder die haar kind voedt waar anderen het kunnen zien, of degenen die moord en brand schreeuwen als ze een moeder borstvoeding zien geven, hetzij in het echt of op een foto op de sociale media? Zet je jezelf niet vreselijk te kijk als een hypocriete gluurder als je zo tekeer gaat tegen een moeder die haar kind de zorg biedt die het nodig heeft, wanneer het dat nodig heeft en waar het dat nodig heeft? Want laten we eerlijk wezen wat je niet wilt zien, daar kijk je niet naar.

Ik zie zo vaak dingen die ik niet wil zien in het straatbeeld: bouwvakkers decolletés, overgaar gebraden dames met leerachtige decolletés, naveltruitjes die proberen niet te ver onder de borsten te verdwalen en broeken die nog net op de venusheuvel (of het kapstokje daar onder) blijven hangen, mensen met onsmakelijke tafelmanieren, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik wil dat niet zien en dus kijk ik er niet naar. Ik ga niet die mensen vragen zich te bedekken of een doek over hun hoofd te gooien terwijl ze eten. Het is mijn probleem dat er dingen zijn die ik niet wil zien, dus ik moet het probleem oplossen. En als ze me passeren op mijn Twitter of Facebook tijdlijn? Dan scrol ik snel door of, als het al te erg is, naar mijn smaak, blokkeer ik de postende persoon. Mijn probleem, mijn oplossing. Wie het probleem heeft, mag het houden.

Een ander aspect van dit hele gedoe is natuurlijk dat borstvoeding gewoon niet genoeg in het openbare leven wordt gezien. Wat je niet ziet is gek. Mensen houden niet van gek en dus wordt het weg gehouden. Cirkeltje is rond: je ziet het niet – het is gek – je weert het uit het beeld – je ziet het niet – het is gek – … . Om die cirkel te doorbreken moet het dus vaker in het straatbeeld en in het openbare leven komen. Dus moeders moeten gewoon in het zicht borstvoeding geven (en nee, daarvoor hoeven ze niet te boob-flashen) en ze moeten er ook gewoon foto’s van blijven maken, net als ze dat doen van alles wat ze doen, en die ook publiceren, zoals ze dat ook met foto’s van andere bezigheden doen. Hoe meer je het ziet, hoe gewoner het wordt en hoe minder het je stoort. In een cultuur waar borstvoeding is verweven met het dagelijkse leven is het onzichtbaar.

3 gedachten over “Te kijk gezet

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.