Wat was er eerder, de kip of het ei. De kip of ei discussie wordt op allerlei gebieden gevoerd, ook als het over zuigelingenvoeding gaat.
Kip en ei
Papieren-krant-lezers en later ook online nieuwsvolgers werden opgeschrikt door dit bericht:
Door focus op borstvoeding vergeten ouders op tijd en regelmatig te oefenen met andere manier van voeden. Gevolg is dat steeds meer baby’s weigeren uit de fles te drinken.
”Lactatiekundigen en prelogopedisten (experts in drinkproblemen bij zuigelingen) zien steeds meer baby’s die de fles weigeren. Meestal kindjes die tegen de drie maanden oud zijn. Ouders geven na een paar weken een keer een flesje, maar vergeten om dat te blijven doen. Als het werk dichterbij komt, lukt het niet meer, schetst de Nederlandse Vereniging van Lactatiekundigen (NVL)”
Dat drukt gelijk op een aantal rode knoppen. Vooral de aantijging dat het de ondersteuning en promotie van borstvoeding is die problemen veroorzaakt. Het is simpel, borstvoeding heeft het gewoon altijd gedaan. Mijn reactie op Twitter was kort en krachtig:
Flesweigeren wordt niet veroorzaakt door (de focus op) borstvoeding. Het is een gevolg van focus op betaald werk.
Voor sommigen was dit reden voor een ”Dat dus!”- verzuchting, anderen begrepen niet goed wat ik bedoelde. De anti-borstvoedinglobby is zo succesvol, omdat die ervoor zorgt dat dit soort dingen niet wordt begrepen. Het zorgt voor omkering van oorzaak en gevolg. Borstvoeding veroorzaakt geen problemen, problemen met borstvoeding worden door andere dingen veroorzaakt.
Kinderen worden neit geboren met de verwachting dat zij hun melk uit een fles met speen moeten drinken. Het is dus helemaal neit verwonderlijk dat niet alle kinderen direct begrijpen wat daarvan de bedoeling is. ze worden geboren met de verwachting dat ze de eerste zes maanden van hun leven al hun melk bij mama aan de borst drinken. De meeste kinderen snappen dat gelijk heel goed, sommigen na een beetje zoeken en uitproberen. Geef je die kinderen te vroeg of te vaak een fles met speen, dan moeten ze die vaardigheid ook gaan aanleren en dat kan tot verwarring leiden. Kinderen die gelijk die borst goed snappen hebben vaak geen idee wat de bedoeling van die speen is en ook geen zin om het te gaan uitproberen.
Dat is allemaal niet de schuld van de borstvoeding, of van de druk om borstvoeding te geven of van de grote aandacht voor borstvoeding. Borstvoeding is gewoon wat baby verwacht. Wat wel een oorzaak kan zijn, is onze verwachting dat moeders binnen drie maanden meerdere keren per week meerdere uren weg zijn van hun kind en in die tijd de borst niet kunnen geven. Dat is de oorzaak van het probleem, want dat vraagt om alternatieve voedingsmethodes. Alternatieven die de baby niet snapt of niet nodig denkt te hebben.
Duidelijk gevalletje omkering van oorzaak en gevolg. Een soort kip-of-eiverhaal: wat is waarvan de oorzaak en het gevolg. Ik schreef over dat kip en ei vraagstuk eerder onderstaand blog.
De Kip of het Ei
Wat was er eerder, de kip of het ei? Die vraag is lastig te beantwoorden en zal uiteindelijk uitmonden in een uiteenzetting over de evolutie van eencelligen, die in de loop van miljoenen jaren resulteerde in eierleggende vogels. Het is dan ook geen letterlijk vraag, maar een metaforische, die aangeeft dat oorzaak en gevolg wel eens anders kunnen liggen dan op het eerste gezicht lijkt. Neem nu de laatste uitbraak van vogelgriep, waarbij tot nu alleen pluimvee in dichte stallen werd getroffen. De enige niet opgehokte vogels waarbij een besmetting werd geconstateerd waren wilde eenden. Twee stuks. En ze waren ook niet ziek, laat staan dood. Toch werden die twee wilde eenden al heel snel aangewezen als de boosdoeners die de kippen in de volgepropte stallen de das om deden. Stel je voor dat een van de medewerkers nu net op een poepje van een van die twee eenden stapte en vervolgens met ongewassen laarzen de kippenstal inging en daar de hele bewonersgroep aanstak. CIWF komt, aldus Foodlog, nu met de hypothese dat de besmetting omgekeerd verliep en dat de wilde eenden zijn besmet door de kippen. Dat zij er verder niet ziek van werden zegt meer over de kippen in massastallen dan over die eenden.
Kippen en eieren dus. Als ik die twee in één zin verenigd hoor denk ik altijd aan ‘mother-and-child-reunion’ een gerecht waarin kip en ei worden gecombineerd. Meestal is dit een kippensoep, waar vlak voor het serveren een paar losgeklopte eieren in worden geroerd tot sliertjes. Naar verluidt werd Paul Simon door een dergelijk gerecht geïnspireerd tot zijn gelijknamige song. En hoe lekker ik dergelijke gerechten ook vind, de naam geeft me er altijd een beetje een ambivalent gevoel bij. Moeder en kind hereniging zou een plezierige aangelegenheid voor de moeder en het kind meten zijn, niet voor degenen die moeder en kind consumeren. Maar, goed, moeders en kinderen zouden helemaal niet herenigd moeten hoeven worden, want ze zouden om te beginnen al niet van elkaar gescheiden moeten worden. Mensenmoeders en mensenkinderen dan.
CIWF herhaalt: ‘H5N8 kwam vanuit stallen in het wild terecht’ – Foodlog.
.
Naar verluidt werd Paul Simon door een dergelijk gerecht geïnspireerd tot zijn gelijknamige song.
.
Andere mother and child reunions: kip-en-eisalade of met restjes kip gevulde omelet
Ik verbaas mezelf soms een beetje hoe ik toch altijd weer op dat ene favoriete onderwerp uitkom: moeder en kind nabijheid. Mensen zijn zoogdieren die hun nageslacht eerst gedurende zekere tijd in hun lichaam dragen en na de geboorte op hun lichaam verder dragen. We zijn daarin niet de enige en zeker niet de extreemste. Buideldieren dragen maar relatief kort in de baarmoeder, dan een lange periode uitsluitend in de buidel (vastgezogen aan de tepel, die daarmee meer op een soort navelstreng lijkt) en dan nog en poos in en uit de buidel, soms wel tot het jong bijna zo groot is als de moeder. Primaten, de ondersoort waar de mens ook toe behoort, dragen hun nageslacht vrijwel continue in de eerste tijd na de geboorte, tot het jong auto-mobiel wordt. In het begin scharrelt hij dan om en over moeder heen en in de loop van de tijd scharrelt hij wat verder weg, maar nog lange tijd binnen oog-afstand van moeder. Het dragen kan bij veel primaten ook door andere individuen uit de familiegroep worden gedaan, waarbij goed wordt opgelet of moeder nodig is vanwege de borsten.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!