Children in Crisis
Niets aan toe te voegen. Lees het, kijk het het en deel het met iedereen die aan vluchtelingen hulpverlening doet. 
A video from the Infant Feeding Support for Refugee Children group. #SafelyFed Refugee children in #Idomeni are in crisis. Learn how you can give donations of money to ensure that all infants… Bron: Children in Crisis
Aanstoot
Facebook nam weer eens aanstoot aan borsten in hun natuurlijke staat en verwijderde deze foto van de pagina ven Melkpunt.
Reden voor mij om maar weer eens op te roepen tot een fotobom op Facebook. Door de foto in dit blog als titelfoto te nemen en ook nog eens in de tekst op te nemen, is de kans groot dat hij als illustratie verschijnt wanneer ik dit blog post. Ook Adele nam aanstoot aan borstvoeding. Niet een foto ervan, maar de oproep van Jamie Oliver om borstvoeding meer in the picture te krijgen, in overdrachtelijke zin. Miss Adele heeft kennelijk een nog onverwerkte negatieve ervaring met borstvoeding, en daarvoor bied ik mijn oprechte medeleven aan, maar dat is slechts een verklaring, geen excuus voor haar onterechte aanval op Jamie Olivers statement. Adele was niet de enige die een emmer viezigheid over Jamie’s hoofd omkeerde, maar sommigen waren toch meer een getuige à decharge, bijvoorbeeld:
‘Leave my tits alone’ and ‘stop mansplaining’: those are some of criticisms levelled at Jamie Oliver after he said something needs to be done about the fact that less than 1% of babies in the UK are breastfed until their first birthday: Jamie Oliver’s right, breastfeeding IS a problem – confessions of a crummy mummy. Okee, hij formuleerde het wat onhandig door borstvoeding makkelijk te noemen, maar wat hij wilde overbrengen was dat geen-borstvoeding zo schadelijk is voor kinderen en moeders, dat er nodig iets gedaan moet worden aan de oorzaken voor de achterblijvende borstvoedingscijfers. Hij erkent daarmee dat het voor veel moeders inderdaad helemaal niet makkelijk is, of beter gezegd, wordt gemaakt, om borstvoeding te geven en voor een gezonde tijd te blijven geven.
Een van die oorzaken is de verbanning van borstvoeding (en normale, niet commercieel-seksueel misbruikte borsten) uit het openbare leven. De ridicule preutsheid die na de USA ook West Europa aan het bereiken is, en die hoogtij viert op sociale media sites zoals Facebook, is verantwoordelijk voor een grote stap terug in acceptatie van het menselijk lichaam in zijn natuurlijke staat (voor andere dan commerciële doeleinden) en daarmee met de acceptatie van borstvoeding als normale dagelijkse bezigheid en daarmee met het gemak van borstvoeding geven en blijven geven voor de daarvoor evolutionair-biologisch bedoelde duur. Het is niet de enige, wel een belangrijke factor. Die negatieve culturele kijk op borstvoeding heeft ook invloed op wetgevers, opleiders, beleidsmakers en uitvoerende zorgverleners. Het minimaliseert het belang van borstvoeding voor kind, moeder en maatschappij en daarmee de attitude en intenties van de zorgverleners bij het informeren over en begeleiden van borstvoeding.
Tot slot: het enige aanstootgevende dat ik zie op de prachtige, krachtige titelfoto is de sigaret, maar in de tijd dat deze foto werd genomen werd roken nog niet algemeen als ongezond gezien, dat deden dus ook zwangere en voedende moeders die geen Roma waren.
Extra bulletin: 9 maanden beurs 2017
Deelnemen aan de 9 Maanden Beurs met een promotionele borstvoeding megastand . Doe mee: 9 maanden beurs | Dream or Donate Borstvoeding met plezier Heerlijk: een tevreden baby aan de borst, altijd verse, gezonde melk bij je en geen gedoe. Dat gun je jezelf, dat gun je iedereen. Soms is het niet zo eenvoudig. Wat dan? Als je borstvoeding geeft of wilt gaan geven, is het fijn als je laagdrempelig en vrijblijvend jouw vragen kunt stellen. Je zoekt goede informatie, wetenschappelijk gefundeerde begeleiding en realiseerbare oplossingen wanneer er problemen zijn met voeden of met kolven. Naast kennis biedt stichting Moedermelk Netwerk ook praktische en deskundige info: probeer eerst zelf verschillende typen kolven die er op de markt beschikbaar zijn zodat je een kolf vindt die past bij jouw lichaam en jouw behoeftes. Mocht het niet lukken om zelf voldoende te voeden of te kolven ondanks alle begeleiding die je krijgt, is het fijn te weten dat je tegenwoordig – net als in het tijdperk vóór de kunstvoeding – de keus hebt om mensenmelk te geven. Via het Moedermelk Netwerk kun je in contact komen met donormoeders die melk over hebben en die hun gekolfde melk graag met je delen. Dat kan het verdriet verzachten, als je jouw eigen borstvoedingsdoelen toch niet kunt halen. Bovendien krijgt je kindje dan alsnog de voordelen van moedermelk mee. Ons doel Borstvoeding met plezier en haalbare doelstellingen; voor iedereen die dat wil. Fris en helemaal van de 21ste eeuw. Daar staat het Moedermelk Netwerk voor. Om dit doel dichter bij te brengen, is het belangrijk dat meer ouders weten van het Moedermelk Netwerk. Jij kunt daarbij helpen! Maak het samen met ons mogelijk om op de volgende NegenMaandenBeurs in de RAI een mooie, frisse, mega borstvoedingstand in te richten, die wat betreft aantrekkelijkheid kan wedijveren met commerciele stands zoals die van Nutricia. Een mega borstvoedingsstand waar men niet omheen kan en waar moeders terecht kunnen om te voeden, te kolven, ervaringen te delen en om vragen beantwoord te krijgen van de beste professionals uit Nederland. Een plek waar je graag heen gaat. Bovendien kun je er, als je doneert, zelf bij zijn, want onder alle donateurs verloten we een aantal toegangskaarten. Er is wel enige haast bij: tot 31 mei geldt een vroegboekkorting om beursvloer te huren. Bij voorkeur besteden we het gedoneerde geld aan meer ondersteuning voor moeders en niet aan de huur van de stand. We hopen dus voor 31 mei al genoeg bij elkaar te hebben om een stand in te richten, met stromend water, comfortabele banken om op te voeden, een speelplek voor grotere broertjes en zusjes om fijn te kunnen spelen terwijl mama voedt, een mooie kolfruimte waar je met plezier zit, lactatiekundigen die begeleiding geven en koffie en thee voor wie dorst heeft. Help je mee?
Ons collectieve borstvoedings-bewustzijn (2/3 Borstvoeding & Schulgevoel)
Mevrouw Boob schrijft scherp en liefdevol over het thema schuld en voeding. Niets meer aan toe te voegen.
Laten we het eens over borstvoeding hebben
Laten we het in dit zondags Leesvoer eens over borstvoeding hebben. Over hoe je erover praaat en wat praatjes over borstvoeding voor een impact hebben op hoe de maatschappij en individuele moeders ertegen aan kijken.
”De kunstvoedingindustrie is zich zeer goed bewust van de macht van taal en maakt daar goed gebruik van. Ze besteden niet voor niets astronomische bedragen aan reclame. Op heel subtiele wijze zetten ze hun eigen product neer als de norm voor babyvoeding, bijvoorbeeld door het te vergelijken met koemelk in plaats van met moedermelk, maar ook door de fles te gebruiken als symbool voor baby’s of babyvoeding. Borstvoeding wordt dan ‘beter’ of in andere termen: de beste start, perfect afgestemd op de behoeften van je baby, de ideale voeding. Dat borstvoeding het beste is voor je baby, staat inmiddels wel buiten kijf, dus daar tornen ze niet aan.”: Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding | aanverwant| Maatschappij | Over borstvoeding en taalgebruik
In het Engels en een long-read, maar zeer de moeite waard: ”When friends and well-wishers asked me how I was going to feed my first baby, I always answered, “I’ll try to breastfeed.” Against all odds, my babies grew and thrived on exclusive breastfeeding, including the surprise twins who arrived five years to the day after the birth of our first son.If I can…Why did I believe that I might not be able to breastfeed?”: How Often Does Breastfeeding Really Fail? – Breastfeeding Today
How often does breastfeeding really fail? Pamela Morrison asks the question and tackles the misconceptions. 
Kortgeleden schreef ik er zelf ook nog over: De naam van het beest | Eurolac! 
Als uitsmijter een stukje over terminologie, over consequent woordgebruik rondom borstvoeding.: Jongen-jongen | Eurolac! De titelfoto is gewoon een mooi plaatje, met een beetje een link naar de wazigheid van mist en tegenlicht ie communicatie soms kan verdoezelen.
Show
In aanloop naar vijf dagen beurs en marketing geweld en aansluitend op recente berichten over verregaande staatsbemoeienis met zwangerschap, baring, voeding en opvoeding dit blog nog steeds actuele blog van 7 december 2013 in de herhaling.
Foto: Stanley Tucci als Caesar Flickerman in The Hunger Games: Catching Fire (2013) het karikatuur van de Amerikaanse TV show host: wat er ook gebeurt: the show must go on, met grote gebaren en overdreven mimiek.
Gisteren was het dan eindelijk zover: met dochter, schoondochter, zoon en neef ging ik naar de film waaruit de illustratie voor vandaag is gekozen. Een worst case scenario science fiction film. De USA is ingestort en wat er over is wordt vanuit een Romeins-decadent Capitol bestuurd. Het grootste deel van het land (nu Panem geheten) leeft in bittere armoede en onderdrukking. De onderdrukking wordt met harde hand uitgevoerd door de ‘’vrede bewaarders’’ en in stand gehouden door een jaarlijks terugkerend spektakel waarbij 24 bij loting uitgekozen pubers (een jongen en een meisje uit elk der districten) tot de dood strijden in een arena van enkele hectaren groot. Dat houdt de angst er wel in. Toch blijkt er een ondergrondse tegenbeweging te bestaan en breken er rellen en opstanden uit. Onderdrukking gaat maar goed tot de onderdrukten tot het breekpunt zijn gekomen en angst voor de dood wordt overstemd door angst om te leven. Dan is maar een sprankje hoop dat het ook anders kan nodig om de opstand te ontketenen.
Ik moet hierbij onweerstaanbaar denken aan de toenemende tendens van onze overheid om te willen voorschrijven hoe mensen hun leven moeten leven. Niet dat het nu direct leidt tot gewapende onderdrukking en openbaar uitgevoerde lijfstraffen voor dissidenten, maar onderdrukking van de persoonlijke vrijheid is niet ver meer. Men denkt vanaf de pluche stoelen onder de gesettelde achterwerken in Den Haag en Brussel te kunnen bepalen hoe we onze kinderen opvoeden en scholen, wat we ze te eten geven en hoe we zorgen voor hun gezondheid. Het begon met de beste bedoelingen uiteraard. Kinderen verdienen bescherming en daartoe hebben ook onze regeringen het Verdrag inzake de rechten van het kindondertekend. En inderdaad gaat het in dat verdrag ook om voeding, opvoeding, educatie en gezondheid. Maar dat betekent niet dat ons tot op de letter moet worden voorgeschreven hoe, wat, waar en wanneer. Vooral omdat de regels die de overheid ons probeert op te leggen vaak verre van wetenschappelijk verantwoord zijn. Of de voorschriften en richtlijnen zijn gebaseerd op slechte wetenschap of gebaseerd op onjuiste vraagstelling. Bij een aantal richtlijnen wordt bijvoorbeeld alleen gekeken naar oppervlakkige korte termijn effectiviteit, maar niet op lange tijd effecten of naar veiligheid.
De overheid schroomt ook niet om te regeren met angst als wapen, zo ver gezocht is dat thema in bovengenoemde film echt niet. Niet zo extreem en direct persoonlijk bedreigend, maar wel degelijk met angst. Ouders wordt namelijk vaak voorgespiegeld dat als zij zich niet aan bepaalde aanbevelingen of richtlijnen houden ze bijna zeker hun kind zullen ziek maken of doden. Wat niet breed wordt duidelijk gemaakt is dat sommige van die aanbevolen handelingen en gepropageerde methodieken inherent gevaarlijk zijn voor kinderen. Ik denk daarbij met name aan de richtlijn voor huilbaby’s en het opvoedingsprogramma Triple P. Bij andere richtlijnen en protocollen moet je je sterk afvragen wie er met de uitvoering het meest gebaat is: het individuele kind en zijn familie, de overheid en haar kosten voor de volksgezondheid of de bankrekeningen van de verstrekkers van de medicatie (wanneer we bijvoorbeeld het Rijks Vaccinatie Programma in gedachten nemen, of aanbevelingen voor vitamine suppletie). Dergelijke afwegingen vallen ook te maken bij de aanbevelingen voor voeding voor zuigelingen, peuters en kleuters.
Aan de andere kant worden dan andere, voor de gezondheid en veiligheid van kinderen gunstige, keuzes afgedaan als vrije keuzes van de ouders. Denk hierbij aan borstvoeding, gezond slaapgedrag en opvoedingsstrategieën die leiden tot veilige hechting en opgroeien tot zelfstandigheid en zelfveranwoordelijkheid. Dat geeft ouders zeker net genoeg gevoel van eigenwaarde en zelfbepaling om niet in opstand te komen. Laat je maar niet in slaap sussen door dat valse gevoel van zelfbepaling. Ik sluit daarom af met en paar citaten uit en artikel in De Morgen (online) over de illustratiefilm:
Donald Sutherland (78) speelt de tirannieke president Coriolanus Snow in de filmreeks ‘The Hunger Games’ waarvan binnenkort het tweede deel ‘Catching Fire’ wordt uitgebracht. De Canadese acteur, vader van Kiefer Sutherland, hoopt dat de films de jonge generatie aanspoort een revolutie te starten. “Wij deden het wel in 1968″. Sutherland hoopt dat de jeugd uit zijn lamlendigheid opstaat en ten strijde trekt tegen onrecht. ‘The Hunger Games’, zo ziet Sutherland het, is een gecodeerde commentaar op ongelijkheid, macht en hoop. ”De films belichten bepaalde zaken. Als je daar de dingen uithaalt waarvan ik hoop dat je ze eruit haalt, zal je wat scherper beginnen nadenken over de politieke omgeving waarin je leeft en zal je niet meer zo zelfvoldaan zijn.” De Morgen: Met ‘The Hunger Games’ hoopt Donald Sutherland revolutie te ontketenen. demorgen.be 20/11/13.
IBCLC dag
IBCLC: International Board Certified Lactation Consultant. Internationaal Gecertificeerd Lactatiekundige. En vandaag is het een soort van moederdag voor IBCLC’s met als slogan: IBCLC’s transformeren de gezondheid van de hele wereld via deskundige borstvoedingszorg. Dat is nogal wat. Ik ben vrij Calvinistisch opgevoed en vooral mijn Grootmoe heeft sterke invloed gehad. Ik leerde dus dat je nooit jezelf een pluim mag geven of van jezelf zeggen dat je iets goed kunt. Na het door haar gekookte avondeten zei zij meestal: ”Zo dat was lekker, al zeg ik het zelf.” Want ja, van een ander kreeg ze ook geen compliment. Ik heb het heel lang moeilijk gevonden om mezelf toe te geven ergens goed in te zijn, zelfs om complimenten van anderen aan te nemen. Iets met dat diepgewortelde ”Hoogmoed komt voor de val”-gevoel. Langzaam aan heb ik het mezelf aangeleerd en ik begin er beter in te worden. Het aanvaarden en gracieus accepteren van complimentjes was het eerste waaraan ik werkte en dat lukt nu best goed. Ter gelegenheid van de Vlaamse complimentendag kreeg ik een e-kaartje met een mooi compliment, dat ik in dankbaarheid heb aanvaard. ”Pluim voor jou! Hoi Gonneke, Ik ken je niet persoonlijk maar volg je website en facebookpagina. Het is in België complimentendag en ik wou jou graag een dikke pluim geven. Wat jij doet voor borstvoeding en borstvoedende mama’s is geweldig. Blijf de waarheid vertellen zoals ze is, de wereld heeft het nodig! Bedankt! Groetjes S”
Op zo’n moment mag ik ook van mezelf aan mezelf toegeven dat ik het toch op zijn minst af en toe best goed doe. Van anderen, vaker collegae dan moeders, krijg ik met enige regelmaat te horen dat ik te recht-door-zee ben, niet diplomatiek genoeg, te weinig zijden handschoentjes gebruik in mijn openbare uitingen. Dat zou mensen eerder afschrikken en bij me weg duwen, dan dat ik er mensen mee kan overhalen mijn standpunt over te nemen. Maar weet je, ten eerste heb ik met het ouder worden niet alleen geleerd mezelf te waarderen, maar ook dat ik anderen helemaal niet wil overhalen. En ten tweede beleef ik veel meer plezier en voldoening aan de complimenten van moeders, van lezers en cliënten die het juist goed vinden dat ik de dingen bij hun naam noem zonder er doekjes om te winden. En waar ik niemand wil overhalen naar mijn standpunt, wil ik wel heel graag de wereld een betere plaats maken voor kinderen om, in gezondheid en welzijn, in op te groeien, één gezin tegelijkertijd, door professionele en vooral eerlijke borstvoedingszorg.
Eurolac Lactatiekunde: Intentie verklaring
Borstvoeding is de natuurlijke manier om baby’s te voorzien van goede voeding, bescherming en koestering, maar het gaat niet altijd vanzelf. De meeste problemen zijn echter met goede informatie vooraf te voorkomen of met deskundige hulp op te lossen. Borstvoeding is meer dan de verbinding van een melkproducerend klierstelsel met een spijsverteringsstelsel; het niet alleen nutritief, het is ook unificatief, eenmakend. Borstvoeding is een relatie tussen twee mensen die elkaar aanvullen en complementeren. Als lactatiekundige zal ik me op deze twee-eenheid richten, helen wat verbroken is en de unificerende krachten van de borstvoeding zelf de kans geven te werken. Vanwege de stemloosheid van het kind zal ik ten alle tijde optreden als de stem voor dit kind en zijn/haar welzijn de hoogste prioriteit geven. De zorg voor het welzijn van de moeder en andere gezinsleden wordt door mij natuurlijk niet vergeten.
Eerlijke, professionele borstvoedingszorg is dus waarmee ik de wereld een beetje beter wil maken. Ik kan dat goed, het is mijn vak, waarin ik veel heb geïnvesteerd wat betreft studie, tijd en aandacht. Zijden handschoentjes en strooppotten hebben daar in al die jaren niet veel aan geholpen. Dat zijn allemaal mantels der liefde die foute routines en protocollen, gebaseerd op professioneel onbenul, bedekken. Moeders bereiken daarmee niet hun doelen, baby’s worden er niet echt beter van. Zorgverleners blijven het idee houden dat ze het best aardig doen en moeders blijven zitten met gevoelens van spijt en boosheid, die ze vervolgens op zichzelf richten in de vorm van schuldgevoel. Nee, dan maar liever de waarheid, ook al is die niet verpakt in een glimmend roze suikerlaagje, ook al lijkt die in eerste instantie zuur en bitter. Daarom zal ik doorgaan met de waarheid vertellen, zoals die is. Uitleggen hoe kinderen in elkaar zitten en hoe ze werken, hoe lactatie werkt en borstvoeding geven en vader en moeder zijn werken. Ik ga niet proberen anderen naar mijn standpunt over te halen en ik ga zelfs moeders niet vertellen wat ze moeten doen. Dat moeten ze helemaal zelf weten. Maar kinderen en dus hun ouders hebben recht op de onverbloemde waarheid.
Beursbeleving
Daar stond ik dan op de 9 Maanden Beurs. Niet dat ik nooit eerder op een beurs stond, maar dit was toch even van een heel andere orde. ”Hoe was de beurs?” werd me gevraagd en ik kon er geen goed antwoord op geven. Druk, heel erg druk. Voor iemand met nu en dan wat problemen met het verwerken van meerdere zintuiglijke indrukken te druk, veel te druk. Kleuren, geuren, geluiden, beweging, muziek, ongedefinieerde herrie en stemmen. Een impressie.
naamkaartjes
de stand
De oefenborst sneuvelde de eerste dag al.
Onderweg op de ochtend van dag 3
En zo moe dat ik de camera nauwelijks meer kon vasthouden na 22:00u weer naar huis.
Om op de ochtend van dag 4 weer richting RAI te treinen
Grote drukte op zaterdag toen ook Stefan Kleintjes aanwezig was
Na het afbouwen, inpakken en opladen eindelijk zondag avond weer naar huis, met de auto die ik zelf gelukkig niet hoefde te besturen.
Dag 1, 4 en 5 waren voor publiek open van 11:00 tot 18:00 en dag 2 en 3 van 11:00 tot 22:00u. Vooral die twee dagen waren slopend. Wat het toch de moeite waard maakte waren de mensen aan de stand, de gesprekken met collega’s en met ouders, grootouders ook. Met mijn jongste kleinzoon heb ik naar de demonstratie van Baby Carry Workout gekeken, de kleine man werd er helemaal enthousiast van.
Baby Carry Workout
Ja! Wij kunnen dat!
Soms teken ik petities. Ik vind het een mooie invulling van het begrip democratie: initiatieven vanuit burgers waarmee politici vervolgens aan de slag moeten. Die luitjes, die in de Tweede Kamer der Staten Generaal op die fraaie blauwe stoelen hun billen warm houden, zitten daar namens ons. Zij heten officieel de volksvertegenwoordigers. Zij zitten daar om onze stem te laten horen en namens ons met de ministers en staatssecretarissen te spreken over belangrijke zaken voor volk en vaderland. De laatste petitie die ik tekende was deze:
Borstvoeding geven mag overal
”Het Ministerie van VWS stimuleert het geven van borstvoeding. Ook buitenshuis. Helaas worden er nog stééds moeders weggestuurd tijdens het geven van de borst. Ook worden moeders regelmatig naar een ongeschikte plek verwezen, zoals het toilet, als ze om een rustige plek vragen om te voeden of kolven.”: Petities.nl
Ik ondersteun volledig het principe van normaliseren van borstvoeding binnen- en buitenshuis. Te vaak nog krijgen vrouwen die hun kind voeden en koesteren aan de borst scheve of lelijke blikken of worden ze weggestuurd of verwezen naar ongeschikte plaatsen zoals toiletten. In principe zou er geen aparte wet nodig moeten zijn om vrouwen dit soort behandelingen te besparen. Het moet wel op de politieke agenda, dat de rechten van vrouwen en kinderen (het kind heeft recht op de best mogelijke verzorging, voeding en opvoeding) met regelmaat worden geschonden. De wet beschermt in theorie borstvoeding en de rechten van vrouwen en kinderen, maar in de praktijk komt er vaak maar weinig van terecht. Ik schreef daar in leeuwen met lammetjes en papieren tijgers en in Papier al eerder over. (Terzijde: als ik het over leeuwen en lammeren heb kan ik je dit niet onthouden, natuurlijk:)
Enfin. Die petitie: hoewel het niet nodig zou moeten zijn en vrouwen in Nederland nu ook al gewoon overal waar zij mogen zijn hun kind mogen voeden, toch maar even tekenen. Al is het alleen maar om er weer wat aandacht aan te geven. En vooral doorgaan met overal waar je toevallig bent je kind te voeden. Als je nog een kind aan de borst hebt natuurlijk. Ik vrees dat mijn laatste baby een jaar of 23 geleden definitief de laatste slok heeft genomen, dus dat gaat het hem niet meer worden.
Ik schreef hierboven opzettelijk niet alleen voeden, maar voeden en koesteren. Borstvoeding is natuurlijk gewoon eten geven, maar het is ook koesteren. De maart campagne van Kenniscentrum Borstvoeding gaat over dat aspect van borstvoeding, dat aspect dat verder gaat dan een goede manier om goed voedsel in een baby of peuter te krijgen. Het gaat over het aspect van koesteren, lichamelijke nabijheid, veiligheid en en gezonde emotionele ontwikkeling. Weggestuurd worden tijdens deze bezigheid biedt nu net niet een veilig gevoel en een gezonde emotionele ontwikkeling. Het maakt van iets heel moois iets smerigs.
”De campagne van de maand maart is: ‘lichaamscontact’, een heerlijk positief thema na de productiedip van februari! Lees op borstvoeding.com over hechting en samen slapen. Twee belangrijke thema’s in het kader van lichaamscontact.” : Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding | home| Home | Campagne van maart: lichaamscontact
Wij moeders kunnen dat omdraaien. Ja! Wij kunnen dat! Door gewoon er te zijn voor ons kind en te voeden waar en wanneer wij en onze kinderen daaraan behoefte hebben, voor het nutritioneel en emotioneel stillen van de honger. Door er ook voor elkaar te zijn, door niet weg te kijken en weg te sturen, maar elkaar te erkennen en ondersteunen bij het voeden, koesteren en opvoeden van onze kinderen. Wij kunnen dat. Wij zijn namelijk sterke vrouwen die kunnen doen wat we zelf bedenken. We hebben niemand anders dan onszelf nodig om te zeggen wat we kunnen en mogen en moeten. Doe het gewoon. Neem je kind met je mee en doe wat je voor jezelf doen moet. Laat borstvoeding en koestering in het openbaar zien. Hoe vaker mensen het zien, hoe gewoner het wordt. En als iemand je probeert weg te kijken met boze of afkeurende blikken, kijk ze dan recht in de ogen en tover een brede glimlach op je gezicht, geef een luchtkusje en straal zelfvertrouwen uit. Jij kunt dat!
DRUKWERK
