Geplaatst op 13 Reacties

Borstweigeren

borstweigeren

Borstweigeren is de naam die wordt gegeven aan het verschijnsel dat een kind plotseling een aantal keren achter elkaar de borst weigert en daarmee niet gelukkig is. Wanneer een baby, van welke leeftijd ook, om welke reden ook, de borst weigert, voelt dat voor veel moeders aan alsof haar kind haarzelf afwijst. Dat is uitermate pijnlijk om te ondervinden.

Eens vertelde een moeder dat haar kindje geen borstvoeding meer wilde en dat ze daar best verdrietig om was. In het begin vond ze het maar niks die borstvoeding en nu wil ze nog niet stoppen. Haar kindje is nog geen jaar. Het is eerder uitzonderlijk dat kinderen voor de eerste verjaardag zelf besluiten dat het wel welletjes is geweest met die borst. Het is meestal niet zozeer dat zij klaar zijn met borstvoeding, maar dat zij om een of andere reden *nu* niet willen of kunnen drinken, maar daarvoor niet zelf kiezen. Dit heet borstweigeren, vroeger ook wel zuigelingenstaking genoemd. Bij het zoeken naar leesmateriaal voor deze moeder ontdekte ik tot mijn verbijstering dat ik er zelf helemaal nooit iets heb geschreven op mijn site of in dit blog. Schande! Daar doen we wat aan en wel direct.

Wat is dat eigenlijk, borstweigeren?

Borstweigeren is de naam die wordt gegeven aan het verschijnsel dat een kind plotseling een aantal keren achter elkaar de borst weigert en daarmee niet gelukkig is. Er kan onderscheid worden gemaakt tussen borstweigeren direct na de geboorte en in de eerste dagen of wanneer de borstvoeding al enige tijd goed op gang is.

Wanneer een baby, van welke leeftijd ook, om welke reden ook, de borst weigert, voelt dat voor veel moeders aan alsof haar kind haarzelf afwijst. Dat is uitermate pijnlijk om te ondervinden. Gelukkig kan een moeder ervan overtuigd zijn (hoewel het soms moeilijk is haar ervan te overtuigen) dat haar kind zijn weigering niet persoonlijk bedoelt. Het is het drinken aan de borst wat niet lukt. Moeder blijft altijd moeder en die zal slechts in zeer uitzonderlijke omstandigheden door een kind worden afgewezen. Voor een jonge baby zijn zijn moeder en hijzelf namelijk nog één. Eén wezen in twee lichamen als het ware. Zijn moeder afwijzen zou hetzelfde zijn als zichzelf afwijzen. Het kind speelt op de bal, niet op de man. Nu ja, op de borst en niet op de vrouw, beter gezegd.

Bij een pasgeboren kind mag je er zonder meer van uit gaan dat wat eruit ziet als niet aan de borst willen altijd een kwestie is van niet aan de borst kunnen. Drinken en zuigen zijn zulke sterke ingeboren reflexen, instincten, noodzakelijkheden, dat ‘’niet willen’’ geen factor is. Als een pasgeboren kind of een baby in de eerste week de borst niet pakt, niet gaat drinken of na een enkele poging afhaakt kun je ervan verzekerd zijn dat er iets is dat het kind verhindert aan te happen, te gaan drinken en doordrinken. Die oorzaak kan liggen in een variatie in zijn eigen anatomie, een niet op of aan elkaar passen van moederlijke en kinderlijke anatomie, zuiggewoonten in de baarmoeder of verwarrende of negatieve ervaringen in het mondgebied rondom de geboorte en in de eerste uren of dagen erna.
Borstweigeren bij gevestigde lactatie kan ingewikkelder liggen. Er kan simpelweg sprake zijn van miscommunicatie tussen moeder en kind: moeder denkt dat het tijd is om te eten en kind niet. Of kind vindt veel eerder dat hij klaar is dan moeder. Of kind communiceert ‘’moe’’ en moeder interpreteert ‘’honger’’. Er kan ook sprake zijn van pijn: oorpijn, doorkomende tandjes, spruw. Of moeder smaakt of ruikt anders door andere lichaamsverzorgingsproducten, andere wasproducten, ander voedsel, menstruatie, zwangerschap. Of moeder heeft baby tijdens een voeding erg laten schrikken doordat zij hard riep naar een ander kind, of een zeer sterke vocale reactie gaf op het bijten van het kind aan de borst. Overigens vinden sommige kinderen de vocale reactie op geïntensiveerde prikkeling van de tepel bijzonder interessant en blijven zij uitproberen of deze reactie bij elke herhaling van de proef blijft optreden. Het kan dus enig detectivewerk vergen om erachter te komen wat het weigeren veroorzaakt.

Soms kan het zo zijn dat ergens in het laatste kwartaal van het eerste jaar de interesse in de borst langzaam afneemt. Dan kan het lijken alsof het kind inderdaad zelf zich van de borst afwent, gaat stoppen met borstvoeding. Dit zien we vaker bij kinderen die vanaf het begin de borst meer op schema dan op verzoek hebben gekregen en waarbij borstvoeding enkel of voornamelijk een manier was om perfect voedsel op een handige manier te geven. Als vervolgens het beginnen met vast voedsel voortvarend en met succes ter hand is genomen, wordt borstvoeding als voedselbron steeds minder belangrijk en steeds minder interessant. Moeders kunnen dit als gegeven accepteren, melk in een bekertje geven (gekolfde eigen melk of koemelk) en overgaan naar de volgende fase. Of moeder kan dit toch te vroeg vinden en door willen gaan met borstvoeding. Ze kan haar melk afkolven om de productie in stand te houden of op te voeren en haar kind de borst blijven aanbieden. Of ze kan, hoe rigoureus dat ook lijkt, tijdelijk het aanbieden van vast voedsel stoppen en heel vaak de borst aanbieden. Of een combinatie van beide.

Niets is definitief, alles is omkeerbaar en er zijn altijd keuzes. Bedenk dat je kind de borst weigert en niet zijn moeder afwijst. Wel of geen borstvoeding: voor een kind is zijn moeder de zon, de maan en de sterren. De liefde van een kind voor zijn moeder is onvoorwaardelijk, want zijn moeder is zijn hele bestaan.

Voor wie niet alleen haar kind de geretourneerde liefde, maar ook haar borst wil laten aanvaarden zijn er in de artikelen hieronder allerlei tips te vinden om een kind terug naar de borst te coachen
Dossier borstweigeren en/of onrust, Borstvoedingorganisatie LLL
Zuigelingenstaking, een overzicht, borstvoeding.com
Borstweigeren, borstvoedingaardig.be

Een foto uit dezelfde reeks, waar de foto’s bij dit blog toe behoren,was jarenlang de coverfoto van de LLL brochure borstweigeren. De baby op de foto, die overigens nooit borstweigerde, is inmiddels zelf moeder van 3 borstgevoede zoons

13 gedachten over “Borstweigeren

  1. Inderdaad een rare gewaarwording. Oudste 2 lang gevoed, hebben nooit geweigerd. 2e drinkt nog af en toe bij me, ze is bijna 3.

    De 3e weigerde met 5 weken de borst. Ik had een week buikgriep en de melk was afgenomen. Ik maakte me daar eigenlijk niet druk om. Samen in bed, aanleggen, aanleggen, aanleggen was dat bij de oudste toen ikzelf keer beste griep had.

    Drinken liep al niet helemaal lekker, verborgen reflux (achteraf lucht meehappen), ik had veel melk (hoefde ze geen moeite voor te doen) tot die griep. Melk liep terug. Uiteindelijk bleek dat ze de techniek niet had om mn borst leeg te kunnen drinken. Ze had verborgen tongriem en strakke lipband. Ze weigerde opeens, gelukkig heb ik het nooit zo ervaren dat ze mij weigerde.

    Ik ben begonnen met kolven (met huurkolf snel opgekrikt), ze kon paar dagen later pas geholpen worden aan verborgen tongriem. Ik probeerde steeds aan te leggen maar ze wilde niet. Flesjes drinken gingen ook moeilijk, ze had zwak zuigreflex (hulp prelogepedie gehad). 2 weken na laseren bleek het niet voldoende gebeurd te zijn. Nog een keer laten klieven. Af en toe snachts lukte het aan de borst. Met een maand of 4 was dat helaas over.

    Morgen is ze één jaar en ik kolf nog steeds, dat is niet altijd makkelijk maar ik vind het belangrijk dat ze mijn melk krijgt, 900cc per dag ongeveer. Ze drinkt nog best veel omdat ze niet zoveel eet, maar dat komt goed weet ik van de andere 2.
    Ik heb haar veel gedragen en we slapen samen, wat dat betreft komt ze niks tekort vergeleken met haar zussen. Ik begrijp nu ook andere moeders beter als het écht niet lukt. Ik had misschien eerder een lactatiekundige in moeten schakelen maar had niet in de gaten dat het daaraan lag. Was wel bij de dokter geweest en ik had afspraak staan bij osteopaat en alternatief arts (meten intolleranties van ons samen) maar dat was dus niet het probleem.

    Groetjes Anita

    Ik vind het altijd fijn om uw blogs te lezen!

    1. Dank je voor het delen. Ik vind het altijd fijn om te lezen dat ik mensen aanspreek met mijn schrijfsels. Als ervaren moeder raak je gelukkig niet zo snel in paniek, want je weet dat ze toch wel groot worden. Wat geweldig voor je kinderen dat ze een moeder hebben die zo helemaal ervoor gaat.

  2. Fijne blog!

    Ik begrijp rationeel dat ik niet door mijn baby word afgewezen, maar het voelt naar. Ik heb geschreeuwd van de pijn toen ik bij een nachtvoeding opeens heel hard in mijn heel gevoelige (eisprong) tepel werd gebeten. Sindsdien weigert mijn 8 maanden oude meisje de borst, waar ze eerst nog makkelijk 7-9 keer dronk overdag. Het is verdrietig, want volgens mij waren we geen van beide klaar!

    Zou je nog tips kunnen delen voor hoe ik haar kan helpen over dit trauma heen te komen?

    Groetjes

    1. Heel veel bloot lichaamscontact zonder actief de borst aan te bieden. Samen in bad als je een bad hebt werkt vaak ook heel goed. Samen filmpjes kijken of plaatjes van kindjes aan de borst.

  3. Mijn dochter van 16 maanden is van 5-7 voedingen per dag ineens gestopt na een grote zweer van mond, hand en voet ziekte. Nu alweer 1,5 week ana het kolven, maar ze wilt nog steeds niet de borst of gekolfde melk… Ze heeft ook totaal geen interesse meer hierin. Zou dit dan echt zo eindigen? Ik had gehoopt om net als bij mijn zoon de 2 jaar te halen. En door de manier waarop dit gebeurd, voel ik me idd behoorlijk afgewezen. Immers het beste dat ik kan geven, is ineens van het een op het andere moment, niet meer ‘goed genoeg’… Of zijn er nog tips?

    1. Dat is triest om te horen. Weet dat het geen afwijzing is van jou als haar moeder, maar dat de traumatische ervaring de oorzaak is. Je kunt haar nog afgekolfde melk geven en haar verder zoveel mogelijk dicht bij je houden en knuffelen.

  4. Ik weet niet of dit nog gelezen word. Maar hier een moeder van 4. Oudste 3 allemaal tot 3 jaar borst gekregen. Jongste van 19 maanden weigerde v.d. 1 op ander dag . Ik probeer al heel de week hem mijn borst aan te bieden. Maar hij wijst heel netjes mijn borst af met “Nee Mama”. Ik kan het op 1 of ander manier niet verwerken, ben al dagen down. Dit voelt echt als een afwijzing. Ik weet dat het niet zo is maar zo voelt het wel. Ik ben blij dat ik niet de enige ben. Sterkte voor de mama’s die dit nu nog gaan lezen en in hetzelfde schuitje zitten. Je overkomt dit wel (ik hoop ik ook)..

  5. 19 maanden is wat jong voor zelf vrijwillig stoppen, maar het kan wel. Meestal gaat het echter geleidelijk en niet zo ineens. Probeer of je kunt achterhalen of eer iets gebeurt is wat het plotselinge weigeren kan verklaren. Je kunt ook proberen de borst aan te bieden als hij in lichte slaap is. Geef daarnaast heel veel aandacht aan andere manieren van contact (knuffelen, kletsen,spelletjes doen, voorlezen, ….

  6. Mijn zoon van 8 maanden kan plots niet meer efficiënt van de borst drinken en lijkt met momenten ‘vergeten’ te zijn hoe het moet. Hij drinkt enkel aan de borst, dus kan niet aan verwarring met flesjes liggen. Het lijkt op die momenten of hij met zijn techniek de melk er niet uit krijgt. Iemand ervaring mee? Tips om hem/ons tot bij de melk te helpen? Ik ben bang dat mijn productie terugloopt… Alvast heel erg bedankt!

    1. Dit is niet de plaats voor het stellen van borsvoeding inhoudelijke vragen. Op bijvoorbeeld facebook zijn er talloze groepen waar je je vragen aan andere ouders of aan eskundigen kunt stellen. Of je kunt een (telefonisch of email) consult aanvragen. Zie hiervoor [https://eurolac.net/praktijk/]

  7. Hallo,
    Zoontje van 9 maanden weigert nog aan de borst te drinken. Ik wil eigenlijk noet stoppen. Het os zo goed voor hem maar zoals het er nu uit ziet weet ik even niet waar ik goed aan doe. Met ongeveer 5 maanden ging hij al steeds minder gemakkelijk bij mij drinken. Erg afgeleid door van alles. In het donker voeden boven zonder andere geluiden ging het beste. Als er maar 1 klein streepje licht was dan wilde hij al noet drinken. Dit heb ik even volgehouden maar met nog een peuter om je heen is het niet makkelijk. Toen ben ik overdag gaan kolven en dat in een flesje gaan geven. Dat ging beter. Dronk overigens weinig. Soms maar 60 ml. Terwijl hij dan verder nog geen vaste voeding op had. Ik deel het altijd voor een hapje zodat hij hopelijk meer trek zou hebben. Zelf denk ik dat het ook wel kan komen doordat hij bij de oppas 2 dagen uit een fles drinkt. En lekker om zich heen kan kijken tijdens het drinken. En bij de borst niet. Ik haal hem savonds voor dat ik zelf ga slapen uit bed om te drinken juist omdat hij overdag zo slecht drinkt zodat hij toch nog wat extra binnen zou krijgen. Dan drinkt hij supergoed. Het is stil en donker. En hij is nog heel slaperig. Nu met 9 maanden begint hij dus ook de ochtend voeding te weigeren. Zuigt even en begint dan te bijten. Ik haal hem dan van de borst en leg hem opnieuw aan. Maar dan zit hij er maar mee te spelen. En zuigt er niet meer aan. Terwijl als hij even goed zuigt het eigenlijk altijd snel toeschiet. En zeker sochtends als je veel melk hebt. Als het eenmaal echt ochtend is en licht dan kan ik voeden aan de borst wel vergeten, dan wil hij het al helemaal niet meer. Ik weet nu gewoon niet waar ik goed aan doe. Ik wil hem eigenlijk nog graag borstvoeding geven. Ik hoop dat je tips hebt voor mij.
    Gr Lianne.

    1. Dit is geen plaats voor een consult. Om je vraag te kunnen beantwoorden wil ik je vragen een emailconsult te kopen en betalen en het formulier in te vullen https://eurolac.net/product/emailconsult/

  8. […] Sommige mensen zeggen om deze reden dat het doorkomen van de tanden duidelijk het moment is om te stoppen met borstvoeding. Dat klinkt misschien verleidelijk, maar het klopt niet. Het doorkomen van de tanden markeert het begin van de periode waarin borstvoeding naast andere voeding een plaats heeft. Die periode kan doorlopen tot aan het begin van het uitvallen van dit melkgebit. En dus zal er een oplossing voor het bijten en het bloed gevonden moeten worden. De eerste maatregel (na het gedecideerd en met een duidelijk ‘’Nee! niet bijten!’’ afkoppelen) is om weer goed en degelijk te werken aan de regels voor goed aanleggen: mond wijd open, tong over de eigen onderkaakrand heen en de tepel diep in de mond nemen. Voordeel van deze leeftijd is dat je dat best al kunt uitleggen en voordoen. Als de tepel diep genoeg in het mondje ligt zal het wondje tijdens het drinken geen pijn doen, niet verder open gaan en snel genezen. Soms, als de baby erg geschrokken is van de luidkeelse reactie van zijn moeder, wil de baby even helemaal niet meer aan de borst. Dit noemen we dan borstweigeren. […]

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.