Soms wordt de naam vitamine gebruikt voor dingen die geen vitamines zijn. Soms expres, soms omdat met bij het ontdekken van het spul nog niet wist dat het niet om een vitamine ging. Vitamine D is er zo eentje. Geen vitamine, maar een hormoon. Het wordt door het lichaam zelf aangemaakt in de huid onder invloed van zon.
Er is wel voldoende zonnestraling van de juiste soort straling nodig. Omdat het op breedtegraden boven, zeg, Noord Frankrijk of zo, vaak niet zonnig genoeg is of de zon te lange tijd van het jaar in de verkeerde stand staat, is het moeilijk om voldoende vitamine D (laten we het maar wel zo blijven noemen) in de huid aan te maken. Vitamine D is een belangrijke stof, niet alleen voor sterke botten, maar ook voor heel veel andere lichaamsfuncties en processen. De dagelijks aanbevolen hoeveelheid en de minimale hoeveelheid die we in ons bloed moeten hebben liggen in feite hoger dan de officiële aanbevelingen. We krijgen dat maar moeilijk uit voedsel binnen, gegeven ons westerse voedingspatroon. Dus suppleren we. Liefst vrij hoog gedoseerd. Lees vooral wat De Groene Vrouw erover te zeggen heeft. Zij weet waar ze het over heeft. Dan wil ik het hebben over vitamine D voor kinderen die borstvoeding krijgen.
In de voorlichting naar ouders toe wordt strak en stijf volgehouden dat moedermelk onvoldoende vitamine D bevat en dat dus alle kinderen die borstvoeding krijgen gesuppleerd moeten worden. Deze informatie klopt van geen kanten. Hoe logisch is het dat ons ontwerp zo slecht is dat een essentiële stof onvoldoende voorhanden is in de enige vorm van voedsel die voor de eerste levensmaanden voorzien is? Helemaal niet logisch dus. In principe krijgt een kind met moedermelk voldoende vitamine D binnen. Mits. Er zijn uiteraard wel voorwaarden aan verbonden. De eerste is dat een kind op de goede manier borstvoeding krijgt, dat wil zeggen zodanig dat hij voldoende vet binnenkrijgt, want vitamine D is een in vet oplosbare vitamine. Moedermelk wordt vetter naarmate er vaker gevoed wordt en de borsten minder vol raken tussendoor. De tweede mits is: mits moeder zelf voldoende vitamine D op voorraad heeft om in de melk te stoppen. En daar schort het wel eens aan. Onderzoek wijst uit dat het effectiever is om moeders die borstvoeding geven hoog gedoseerd te suppleren (en daarmee melk met voldoende vitamine D te maken) dan om kinderen die uitsluitend borstvoeding krijgen te suppleren. Mijn bron hiervoor is: Maternal Versus Infant Vitamin D Supplementation During Lactation: A Randomized Controlled Trial
Dan over vitamine S. Dat is geen vitamine, want de S staat voor slaap. slaap is wel essentieel voor goede groei en ontwikkeling. Wie onvoldoende slaap krijgt, functioneert slecht en wordt makkelijker ziek. En dat kunnen kinderen zich niet veroorloven, want die hebben het veel te druk met groeien en ontwikkelen. Maar wat is nu voldoende slaap voor een kind? Veel ouders maken zich daar zorgen over, want hun kind lijkt niet te passen binnen de richtlijnen die aan elke leeftijdsgroep een bepaald aantal uren slaap per nacht toewijzen. Ze draaien zich zes slagen in de rondte om hun kind te dwingen aan die norm te voldoen. Er is een florerende markt voor programma’s en trainingen om ouders te helpen dat doel te bereiken. Onderzoek toont echter aan dat dat helemaal niet nodig is: Worried About How Much Your Child Sleeps? Don’t, According to New Research | Evolutionary Parenting. Conclusie van deze bespreking: Unfortunately, the media and researchers seem to feel the take-home message should be that the “amount of sleep doesn’t matter”. I disagree (although I agree with the researchers that we should scrap the sleep guidelines as they only tend to freak parents out and we now have evidence they aren’t based on anything but averages). I feel the take-home message has to be that each child is unique and as we all know from experience when we ourselves don’t get enough sleep, it does affect us. The issue is that what isn’t enough for me is different from what isn’t enough for you. In this attempt to treat all children the same, we are ignoring that they simply aren’t the same. And that’s okay. Het is een beetje hetzelfde verhaal als met zoveel dingen rond het voeden en opvoeden van kinderen: er zijn wel grote algemeenheden, maar er is nooit een one-size-fits-all gebruiksaanwijzing. Misschien moeten we met slapen kinderen zelf de regie terug geven, net zoals met eten. Net als met eten weet het lichaam van een kind wanneer en hoeveel en hoelang slaap nodig is. Laten we dat gewoon volgen.